| Strona główna | Mapa serwisu | English version |
Parafia pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w Jasieńcu Iłżeckim Górnym
 Parafia Matki Bożej Różańcowej |
| Menu Glowne | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
Proboszczowie i wikariusze. „Parafię stanowi określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi”. „Proboszcz jest własnym pasterzem powierzonej sobie parafii, wypełniającym pasterską troskę o zleconą mu wspólnotę pod władzą biskupa diecezjalnego”.W rzymsko - katolickiej parafii Jasieniec Iłżecki pracowali następujący proboszczowie: 1. Ksiądz Stanisław Wróbel - wikariusz parafii Iłża od 1940 roku w celu tworzenia nowej placówki w Jasieńcu Iłżeckim. 2. Ksiądz Marian Lewandowski - przesiedlony z Poznania, wikariusz parafii Iłża od 1941 roku ze wskazaniem posługi w Jasieńcu Iłżeckim 3. Ksiądz Stanisław Rodkiewicz - wikariusz parafii Iłża do posługi w Jasieńcu Iłżeckim w latach 1945 – 1948. 4. Ksiądz Stanisław Łapiński - wikariusz parafii Iłża od 1949 roku z rezydencją w Jasieńcu Iłżeckim w celu tworzenia nowej parafii, był pierwszym proboszczem w Jasieńcu Iłżeckim do 1957 roku. 5. Ksiądz Bronisław Głogowski - proboszcz parafii Jasieniec Iłżecki w latach 1957 – 1968. 6. Ksiądz Stanisław Ciejka - proboszcz parafii Jasieniec Iłżecki od 1968 roku do 1986 roku. 7. Ksiądz Stanisław Groszek - proboszcz parafii w Jasieńcu w latach 1986 – 1987 8. Ksiądz Jan Glibowski, który objął stanowisko proboszcza w parafii Jasieniec Iłżecki od 1987 roku i jest nim do dnia dzisiejszego. Wraz z nim od 2002r posługę duszpasterską pełnią wikariusze:
przy kościele przyklasztornym odnowił mieszkania dla księży wikariuszy, gdzie też założył kanalizację. Dokupił działki ziemi pod cmentarz i ogrodził. Ksiądz Stanisław Wróbel żył planowaniem inwestycji kościelnych, albowiem jak sam mówił, że duszpasterz zawsze musi robić coś na tym odcinku, a tym bardziej, że praca inwestycyjna wiąże parafian, ożywia duszpasterstwo, jest znakiem aktywności proboszcza i daje widoczne świadectwo żywotności kościoła. Zazwyczaj nie wołał pieniędzy od ludzi, gdyż ci widząc co robi, sami śpieszyli z ofiarami, jednak będąc w Klimontowie był zmuszony ze względu na braki finansowe wyznaczać składki od rodzin, co nie spodobało się ludziom i w 1958 roku zaczęły do kurii napływać skargi, że woła na biednych, że każe im plewić buraki czy spełniać inne czynności w zamian za zaległe składki na kościół, z czego po interwencji biskupa Lorka zrezygnował. Ksiądz Stanisław Wróbel może być dla duszpasterzy przykładem zapobiegliwości, pracowitości, wytrwałości i entuzjazmu kapłańskiego. Zasłużenie został odznaczony godnością kanonika honorowego kapituły sandomierskiej. Wycieńczony życiem i pracą na chwałę Bożą zmarł w szpitalu w Sandomierzu 17 maja 1987 roku. Nabożeństwo pogrzebowe odbyło się w kościele farnym w Klimontowie 20 maja 1987 roku przy udziale księdza biskupa Adama Odzimka, blisko stu księży, licznie zebranych wiernych miejscowych i przedstawicieli parafian z Zemborzyna. Trumnę ze zwłokami przed wieczorem złożono w grobie rodzinnym na cmentarzu w Kleczanowie. Ksiądz Marian Lewandowski, który od 1941 roku był następcą w Jasieńcu Iłżeckim księdza Stanisława Wróbla był kapłanem przesiedlonym z Poznania. Jak podają akta, ludzie w Jasieńcu byli z niego zadowoleni. Jako wikariusz parafii Iłża do 1945 roku tworzył nową placówkę w Jasieńcu. Ksiądz Stanisław Rodkiewicz jako kolejny wikariusz w parafii Iłża ze wskazaniem na Jasieniec Iłżecki zastąpił na tym miejscu księdza Lewandowskiego. Urodził się 10 kwietnia 1885 roku w Wąchocku z rodziców Maksymiliana i Antoniny z Sucheckich. Jego rodzice byli mieszczanami zamieszkującymi osadę Wąchock. W 7 roku życia rozpoczął szkołę miejską w Radomiu, a po jej ukończeniu w 1898 roku wstąpił do gimnazjum radomskiego. Otrzymawszy świadectwo z czterech klas w 1901 roku wstąpił do seminarium duchownego sandomierskiego, które ukończył w 1908 roku. Po czym, na początku pracował na pierwszym wikariacie w parafii Szydłowiec, a w 1909 roku 5 sierpnia na wikariacie w Solcu. W 1915 roku 31 sierpnia został proboszczem w Kuczkach. Już 31 marca 1919 roku otrzymał nominację z rąk biskupa Mariana Józefa Ryxa do parafii w Słupi Nadbrzeżnej i 25 października tegoż roku na proboszcza parafii Wszechświęte i Grocholice. Dnia 22 kwietnia 1921 roku został proboszczem w Skotnikach Sandomierskich, a ze względu na śmierć proboszcza w parafii Samborzec od 23 stycznia 1922 roku także pełniącym obowiązki proboszcza w Samborcu. Następnie z rąk biskupa Ryxa po śmierci proboszcza Franciszka Męciwody otrzymał nominację na proboszcza w Wiśniowej ( 2 czerwca 1924 r. N 1769), zaś od 11 czerwca 1926 roku był proboszczem w parafii Sołek. W 1930 roku 15 grudnia z rąk biskupa Włodzimierza Bronisława Jasińskiego otrzymał nominację do Piórkowa jednak ze względu na słaby stan zdrowia dopiero 26 stycznia 1931 roku obejmuje parafię w Piórkowie. Tam pracuje do 8 sierpnia 1934 roku kiedy to zostaje nominowany na proboszcza w Czerwonej. W 1935 roku ksiądz Rodkiewicz prosi księdza biskupa Jasińskiego o przeniesienie z parafii Czerwona ze względu na słaby stan zdrowia, znieczulicę i nieprzychylność ludzi jednak dopiero 12 lipca 1937 roku ksiądz Stanisław Rodkiewicz sam zrzeka się probostwa w parafii Czerwona na co ksiądz biskup zezwala i przyjmuje jego zrzeczenie. Jak wynika z telegramu, przysłanego do kurii w 1937 roku ksiądz Rodkiewicz zamieszkał u swoich krewnych: „Adres mój Jeleniów poczta Grzegorzewice”. Od 3 grudnia 1938 roku ksiądz Stanisław Rodkiewicz był posłany przez księdza biskupa Jana Lorka do Kurozwęk, by objąć tam stanowisko kapelana SS. Miłosierdzia z pomocą duszpasterską proboszczowi tej parafii. Stan zdrowia wciąż się pogarszał i w 1940 roku został skierowany do szpitala OO. Bonifratrów w Krakowie. Gdy stan zdrowia księdza się poprawił ksiądz biskup Lorek dnia 1 sierpnia 1942 roku mianował go proboszczem parafii Ptkanów. Dnia 2 maja 1945 roku ksiądz Stanisław Rodkiewicz otrzymał nominację na wikariusza do parafii Iłża z rezydencją w Jasieńcu Iłżeckim: „Wielebny ksiądz będzie pełnił obowiązki swe na tych samych prawach, na jakich je pełnił ksiądz Lewandowski. Proszę się zająć bardzo gorliwie tą placówką i dołożyć wszelkich starań, ażeby przygotować wszystko do erygowania tam z czasem odrębnej parafii”. Dnia 19 kwietnia 1948 roku dr med. Antoni Kwiatkowski ze Szpitala Powiatowego w Iłży
orzekł, że ksiądz Rodkiewicz ze względu na stan zdrowia (zrosty i przepuklinę w ranie pooperacyjnej) nie może pracować. 19 lipca 1948 roku ksiądz biskup Lorek mianuje księdza Rodkiewicza do parafii Gozdawa na rezydenta z czego 24 czerwca 1950 roku ksiądz Stanisław Rodkiewicz rezygnuje, zrzeka się i wraca do Domu Księży Emerytów. Stan zdrowia księdza Rodkiewicza z dnia na dzień się pogarsza. Na własną prośbę 31 maja 1961 roku uzyskuje od prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego dyspensę zwalniającą z odmawiania modlitwy brewiarzowej z zamianą na różaniec, a 14 kwietnia 1962 roku mając 76 lat otrzymał także od prymasa pozwolenie na odprawianie mszy świętej w pozycji siedzącej. Akta personalne księdza Stanisława Rodkiewicza kończą się na roku 1965, a mianowicie jest to wpłata w książeczce zbowidowskiej. Zmarł w Domu Księży Emerytów w Sandomierzu 25 sierpnia 1965 roku. Ksiądz Stanisław Łapiński przysłany na początku do Iłży jako wikariusz z rezydencją w Jasieńcu Iłżeckim, w celu tworzenia nowej parafii jako samodzielnej placówki, gdzie pracował od 1949 do 1957 roku.Urodził się 15 kwietnia 1919 roku w miejscowości Łapy - Barwiki w województwie białostockim z rodziców Józefa i Michaliny z Roszkowskich. Państwo Łapińscy byli rodziną wielodzietną (8 dziewcząt i 1 chłopiec). Świadectwo dojrzałości Stanisław uzyskał w 1938 roku w Sandomierzu w Gimnazjum Kurii Biskupiej. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, gdzie studiował w latach 1938 - 1944, po czym 7 maja 1944 roku w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie z rak biskupa sandomierskiego Jana Kantego Lorka. Tuż po święceniach pracował jako wikariusz w parafii pod wezwaniem Św. Józefa w Skarżysku - Kamiennej na etacie prefekta szkolnego w latach 1944 - 1949. Następnie na wikariatach w Radoszycach w 1949 roku niespełna rok, w Chobrzanach od listopada 1949 roku. Następną placówką księdza Stanisława Łapińskiego od grudnia 1949 roku jest parafia Iłża na stanowisku wikariusza z rezydencją w Jasieńcu Iłżeckim w celu tworzenia nowej samodzielnej parafii. Od 1951 roku jest proboszczem nowopowstałej parafii w Jasieńcu Iłżeckim aż do 1957 roku. Po Jasieńcu został przesłany do Strzegomia gdzie pracował do 1960 roku, następnie do parafii Nadolna, jednak ze względu na zły stan zdrowia przesłano go na rezydenta do Borkowic. Gdy zdrowie uległo znacznej poprawie objął jako proboszcz parafię Błogie gdzie pracował w latach 1976 - 1994. W roku 1994 udał się w podróż do swoich krewnych do Stanów Zjednoczonych gdzie zmarł 14 czerwca 1994 roku i tam został pochowany. Ksiądz Bronisław Głogowski - proboszcz parafii w Jasieńcu Iłżeckim w latach (1957- 1968). Urodził się 8 grudnia 1908 roku we wsi Wacławów, parafii Cerekiew, w rodzinie Jana i Marii z domu Hernik. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Wacławowie, zaś widząc zdolności syna rodzice umieścili go w szkole im. Jana Długosza w Radomiu, a po ukończeniu sześciu klas złożył egzamin do klasy III Gimnazjum Jana Kochanowskiego także w Radomiu. Po uzyskaniu „małej matury” wstąpił do Liceum Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu, po czym po otrzymaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, które ukończył w czerwcu 1936 roku przyjmując święcenia kapłańskie 28 czerwca tego roku z rąk księdza biskupa Jana Kantego Lorka, administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej. Jako etatowy prefekt w latach 1936- 1954 pracował w Ożarowie, Ćmielowie, Ostrowcu i Wierzbniku (Starachowice). W 1954 roku zapadł na zdrowiu, choroba żołądka i nerek. Jako wikariusz posługiwał w parafii Białaczów, gdzie przez kilka miesięcy pełnił obowiązki administratora. Wkrótce po tym został mianowany proboszczem parafii Jasieniec Iłżecki, gdzie zajął się organizowaniem placu pod budowę nowego kościoła, zaś od 1968 roku był proboszczem parafii Brzeźnica. Choroba wciąż jednak dawała o sobie znać, czyniła ciągłe postępy, leczenie nie dawało rezultatów i tak zaopatrzony sakramentami świętymi na drogę wieczności zakończył życie 16 lutego 1978 roku. Uroczystości pogrzebowe odbyły się w dniach 19 i 20 lutego. Eksportacji przewodniczył ksiądz biskup Walenty Wójcik w otoczeniu około 140 księży, w czasie której podziękował zmarłemu kapłanowi za ofiarną pracę i iście kapłańską postawę w życiu. Egzortę pogrzebową wygłosił wówczas kolega z gimnazjum, proboszcz z Ćmielowa ksiądz kanonik Juliusz Chyżewski. Na drugi dzień tj. 20 lutego mszę świętą pogrzebową odprawił dziekan kozienicki ksiądz Adam Socha, który w serdecznych słowach podziękował parafianom, którzy żegnając swojego proboszcza tak licznie przystąpili do Komunii św. w intencji zmarłego i księżom za udział w obrzędach pogrzebowych. Ksiądz Stanisław Ciejka zastąpił księdza Bronisława Głogowskiego na stanowisku proboszcza w parafii Jasieniec Iłżecki w latach 1968- 1986. Magister świętej teologii urodzony 30 października 1929 roku w Woli Zdakowskiej parafia Gawłuszowice w rodzinie wielodzietnej. Jego rodzicami byli Józef i Józefa z Ciejków. Maturę zdał w Mielcu w 1949 roku. Po czym wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, które ukończył przyjmując w dniu 30 maja 1954 roku święcenia kapłańskie w Sandomierzu w bazylice katedralnej. Na początku pracował jako wikariusz parafii Szewna, potem od 1957 roku w Opocznie także jako wikariusz, w tym samym charakterze od 1964 roku w parafii pod wezwaniem Św. Jana w Radomiu, zaś od 24 czerwca 1968 roku pracował w parafii Jasieniec Iłżecki początkowo jako wikariusz kooperator. Dnia 13 sierpnia 1968 roku z rąk administratora Apostolskiego księdza biskupa Piotra Gołębiowskiego sługi Bożego otrzymał nominację na proboszcza parafii Jasieniec Iłżecki, którą przyjął. Sumiennie duszpasterzował do 1986 roku. Od 21 lipca 1986 roku został mianowany proboszczem parafii Św. Wawrzyńca w Kunicach, gdzie posadę proboszcza objął od 3 grudnia 1986 roku. Pracował tam do 2002 roku, po czym złożył rezygnację. Obecnie przebywa u krewnych. Ksiądz Stanisław Groszek następca księdza Stanisława Ciejki w parafii Jasieniec Iłżecki. Urodził się 29 marca 1929 roku w Sławczynie parafia Oleksów, powiat Kozienice z rodziców Wojciecha i Julianny z Markowskich. Ukończył Gimnazjum w Pionkach w 1945 roku, zaś świadectwo dojrzałości otrzymał w Sandomierzu w 1950 roku, po czym wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, które skończył przyjmując świecenia kapłańskie 29 maja 1955 roku w katedrze sandomierskiej z rąk administratora Apostolskiego biskupa Piotra Gołębiowskiego. Pracował na następujących wikariatach: Magnuszew ( 1955 - 1957), Jastrząb ( 1957 - 1959), Iłża (1959 - 1960), Stromiec ( 1960 - 1961), Solec ( 1961- 1962), Opatów ( 1962 - 1964), Krynki ( 1964 - 1967), Szydłowiec ( 1967- 1969). Od 1969 roku był proboszczem w Ruskim Brodzie do 1975 roku, skąd był przesłany do miejscowości Momin, następnie był proboszczem w Odrowążu od 1982 roku, a w 1984 roku został administratorem w parafii Sławno. Dnia 21 lipca 1986 roku był posłany na administratora do Jasieńca Iłżeckiego, po czym 3 grudnia 1986 roku otrzymał nominację na proboszcza w Jasieńcu. Tam pracował do 1987 roku, potem od 1987 roku w Fałkowie, a od 1990 roku w Brzeźnicy. Ostatnio jako proboszcz od 1997 roku posługiwał w parafii Kamień. Potem złożył rezygnację, która została przyjęta 18 kwietnia 2001 roku. Następnym proboszczem w parafii Jasieniec Iłżecki, który objął stanowisko od 1987 roku i jest do dnia dzisiejszego jest ks. Jan Glibowski |
| Zapraszam ponownie. |
